رومیان باستان به دستاوردهای فنی ، از جمله ساخت لوله های آب و ایجاد سازه های بتونی بسیار قدرتمند مشهور شدند. بناهای تاریخی مانند پانتئون با دو هزار گنبد آن هنوز هم تعجب می کنند.
سالهاست که دانشمندان با روشن شدن راز بتن رومی جنگیده اند. فرضیه اصلی در نظر گرفته شده است که از Putzzolan – خاکستر آتشفشانی – همراه با آهک گاشنی استفاده می شود. با این حال ، یک مطالعه انقلابی از گروه بین المللی تحت نظارت موسسه فناوری ماساچوست (MIT) فناوری پیچیده تری از سازندگان باستان را نشان داد.
پیش از این ، دفن سفید در ساختار ماده در نتیجه ترکیب بی دقتی اجزای در نظر گرفته شده بود. پروفسور MIT Admir Masik این نسخه را به چالش کشید. اگر رومی ها بسیار مراقب هستند که به ایجاد مصالح ساختمانی نزدیک شوند ، چرا آنها اجازه اختلاط ضعیف را می دهند؟ او گفت که بدیهی است که چیز دیگری در اینجا وجود دارد.
تجزیه و تحلیل نمونه ها از شهر روم باستان نشان می دهد که: آهک نه تنها در گاشنی ، بلکه به صورت صدا (اکسید کلسیم) نیز استفاده می شود. شاید ، آن را به Putzzolan و آب در دماهای بالا متصل کند – روشی به نام مخلوط داغ. نتایج کار در منتشر شده است پیشرفت علمی
این رویکرد نه تنها سختی را افزایش می دهد ، بلکه با ترمیم اتوماتیک نیز بتن را فراهم می کند. در شکل گیری ترک ها ، آب با آهک تعامل دارد ، تولید کربنات کلسیم ، پر کردن معلولیت. آزمایشات آزمایشگاهی تأیید کرده است: بتن مطابق فرمول رومی در 14 روز کاملاً ترمیم شده است ، در حالی که آسیب مشابه مدرن است.
دانشمندان بر این باورند که معرفی فناوری باستانی باعث ایجاد مصالح ساختمانی قوی و سازگار با محیط زیست خواهد شد.