در ایران باستان شناسان آثاری از یک سکونتگاه باستانی پیدا کردند که قدمت آن بر اساس برآوردهای اولیه به صدها هزار سال می رسد. این کشف که در جنوب این کشور انجام شد، می‌تواند دیدگاه‌ها را درباره مهاجرت اولیه اجداد بشر به خارج از آفریقا تغییر دهد.
کاوش‌هایی در منطقه دختال در نزدیکی شهر بستک در استان هرمزگان انجام شد. در آنجا، محققان ویرانه‌های یک سکونتگاه وسیع را به وسعت حداقل 400 هکتار – تقریباً سه برابر تخت جمشید باستانی، پایتخت امپراتوری هخامنشی، کشف کردند.
بر اساس داده های اولیه، سکونتگاه بسیار قبل از ظهور انسان در اروپا وجود داشته است. باستان شناسان ابزارهای سنگی مختلفی از جمله تبرهای دستی و خراش های بزرگ را پیدا کرده اند که مشخصه فرهنگ آشئولی مربوط به اولین گونه های هومو ارکتوس و هومو هایدلبرگنسیس است.
آثار فرآوری سنگ و محل کشف نشان می دهد که ساکنان پارینه سنگی برای مدت طولانی در دامنه کوه پره لاور زندگی می کردند و در آنجا مواد اولیه را برای ساخت ابزار خود استخراج می کردند. دانشمندان معتقدند که در این مکان ها بود که اولین امواج مهاجرت مردم باستان از آفریقا به شرق گذشت.
نتایج تجزیه و تحلیل نهایی و مقایسه با سایر محوطه های پارینه سنگی به تعیین قدمت دقیق این یافته و جایگاه آن در تاریخ استقرار اوراسیا کمک می کند.