ماه که هزاران سال الهامبخش بشریت بود، حدود 4.5 میلیارد سال پیش پس از یک برخورد غول پیکر بین زمین جوان و یک پیش سیاره به اندازه مریخ که اخترشناسان آن را Theia مینامند، پدیدار شد. مدلهای رایانهای جدید ایجاد شده توسط محققان کالج امپریال لندن تأیید کردهاند که این رویداد فاجعهبار لحظهای کلیدی در شکلگیری سیاره ما و ماهوارههای آن بوده است. پورتال خبری شهرستان این مطلب را گزارش می دهد.

به گفته اخترفیزیکدان Jacob Kegerris، که منظومه شمسی اولیه را با استفاده از شبیهسازیهای ابررایانهای مطالعه میکند، این برخورد غولپیکر نه تنها ماه را به دنیا آورد، بلکه زنجیرهای از پیامدها را ایجاد کرد که تکامل زمین را تعیین کرد.
این دانشمند خاطرنشان کرد: “اگر ماه وجود نداشت، جزر و مد وجود نداشت و شاید اجداد آبزی ما هرگز به خشکی پا نمی گذاشتند.”
مدلهای رایانهای مبتنی بر دینامیک سیالات ریزدانه به دانشمندان اجازه میدهد تا مراحل اولیه تشکیل سیاره را بازسازی کنند.
Kegerris توضیح میدهد: “ما سیستمی را با میلیونها ذره توصیف میکنیم که هر یک قطعهای از ماده را نشان میدهند. این ابررایانه نحوه حرکت و تعامل آنها تحت گرانش و فشار را محاسبه میکند.”
چنین شبیهسازیهایی نشان میدهد که بدون برخورد بزرگ نمیتوان توضیح داد که چگونه چنین مقدار زیادی از مواد را میتوان به مدار پرتاب کرد تا ماه را تشکیل دهد. هر سال ماه حدود 3.8 سانتی متر از زمین دور می شود. با ردیابی این حرکت، محققان می توانند تاریخچه مداری آن را بازسازی کنند و روشن کنند که زمین بلافاصله پس از برخورد با چه سرعتی در حال چرخش بوده است.
“کشتی بیگانه” قبل از نزدیک شدن به زمین رنگی باورنکردنی دارد
علاوه بر این، سطح ماه برای میلیاردها سال تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده است – برخلاف زمین، جایی که همه چیز توسط باد، آب و فرآیندهای تکتونیکی محو می شود. این باعث میشود که ماه یک “آرشیو” از تاریخ اولیه منظومه شمسی باشد.
کگریس نتیجه گرفت: «این یک پازل بزرگ با قطعات زیاد است. برای اینکه در نهایت بفهمیم ماه چگونه شکل گرفته است، باید مدل ها را بهبود بخشیم و به مطالعه سیستم زمین-ماه ادامه دهیم.
پیش از این، راز منشا کیهانی طلا فاش شده بود.
 
		